گوگرد آزادشده از اقیانوس‌ها اقلیم زمین را فراتر از تصورات ما خنک می‌کند

برای اولین بار، محققان گاز گوگرد آزاد شده توسط حیات در اقیانوس ها را محاسبه کردند و دریافتند که این گاز بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد، آب و هوای زمین به ویژه در قطب جنوب را خنک می کند. اقیانوس‌ها نه تنها گرمای خورشید را جذب و منتشر می‌کنند، بلکه گازهایی ایجاد می‌کنند که ابرها را درخشان‌تر می‌کنند. در نتیجه نور بیشتری به فضا منعکس می شود.

تیمی از دانشمندان مؤسسه علوم دریایی (ICM-CSIC) و مؤسسه شیمی فیزیک Blas Cabrera (IQF-CSIC) در اسپانیا و دانشگاه آنگلیا شرقی در انگلیس گاز متانتیول (CH)₃SH) مورد بررسی قرار گرفتند. این گاز قبلا نادیده گرفته شده بود. زیرا تشخیص آن بسیار دشوار است و اغلب از اقیانوس های سرد می آید، در حالی که داده های دانشمندان بیشتر از آب های گرم است.

یافته های این دانشمندان یکی از مهم ترین نظریه ها در مورد نقش اقیانوس ها در تنظیم آب و هوای زمین در حال تغییر است. بر اساس این نظریه، پلانکتون های میکروسکوپی در سطح اقیانوس ها گوگردی را به شکل گاز دی متیل سولفید منتشر می کنند که پس از ورود به جو اکسید شده و به ذرات آئروسل تبدیل می شود.

آئروسل ها مقداری از اشعه های خورشید را به فضا منعکس می کنند و گرمای باقی مانده بر روی زمین را کاهش می دهند. اثر خنک کنندگی این ذرات زمانی افزایش می یابد که در تشکیل ابر نقش داشته باشند.

تاثیر گوگرد آزاد شده از اقیانوس ها بر آب و هوای زمین

محققان می گویند کار آنها درک ما را از مقررات آب و هوا تغییر خواهد داد. زیرا آنها کارهای مرکب را مطالعه کردند که قبلاً نادیده گرفته می شد. این مطالعه اهمیت آئروسل های گوگردی را برای زمین نشان می دهد. دانشمندان می‌دانستند که اقیانوس‌ها متانتیول آزاد می‌کنند، اما نمی‌دانستند چه مقدار متانتیول و کجا آزاد می‌شود. آنها همچنین از تأثیر زیاد این گاز بر آب و هوای زمین بی خبر بودند.

مدل‌های شبیه‌سازی آب و هوا، تأثیر تشعشعات خورشیدی در اقیانوس قطب جنوب را بیش از آنچه هست، بیش از حد برآورد می‌کنند. زیرا نمی توانند ابرها و آئروسل ها را به خوبی شبیه سازی کنند. نتایج مطالعه اخیر باعث افزایش دقت مدل ها و کاهش شکاف بین آنها و واقعیت می شود.

دانشمندان قبلاً فکر می کردند که پلانکتون ها فقط دی متیل سولفید آزاد می کنند، اما اکنون می دانند که این موجودات متانتیول نیز آزاد می کنند. آنها همچنین راهی برای تعیین مکان، زمان و مقدار متانتیول منتشر شده در جو به صورت کمی و در مقیاس جهانی پیدا کردند.

به این ترتیب محققان می توانند ابرهای اقیانوس قطب جنوب را بهتر شبیه سازی کنند و اثر خنک کنندگی آن ها را واقعی تر نشان دهند.

دانشمندان داده های موجود در مورد متانتیول تولید شده در آب های شور، در اقیانوس قطب جنوب و سواحل مدیترانه را گردآوری کردند و آن را با دمای آب دریا مرتبط کردند. نتایج نشان می دهد که متانتیول گازهای گوگرد منتشر شده از اقیانوس ها را تا 25 درصد افزایش می دهد و نقش مهمی در آب و هوای زمین دارد.

افزایش 25 درصدی ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما متانتیول اکسید می شود و آئروسل ها را بسیار بهتر از دی متیل سولفید ایجاد می کند. بنابراین اثر خنک کنندگی آن بیشتر از دی متیل سولفید است.

دانشمندان همچنین دریافتند که گوگرد آزاد شده از اقیانوس ها در نیمکره جنوبی که سطح آب بیشتری دارد و فعالیت انسانی کمتری دارد، اثر خنک کنندگی بیشتری دارد.

محققان نتایج تحقیقات خود را در مجله منتشر کردند پیشرفت علمی منتشر کرده اند